• 2 نوع اُستئوآرتریت وجود دارد. نوع اول که به آن اُستئوآرتریت اولیه (primary) گفته می شود، نوعی اختلال مزمن مرتبط با سن است ولی ناشی از افزایش سن نیست زیرا اشخاصی وجود دارند که حتی در دهه ی نهم زندگی به علایم بالینی یا عملکردی اُستئوآرتریت دچار نمی شوند. با افزایش سن، آب داخل غضروف در اثر کاهش مقدار پروتئوگلیکان کم می شود و در نتیجه، قابلیت کش رسانی (ارتجاع) غضروف کاهش پیدا می کند. پروتئوگلیکان ها اثر محافظت کننده دارند و فقدان این اثر رشته های کلاژن غضروف نسبت به تجزیه حساس می شوند. التهاب کپسول مفصلی اطراف نیز اگرچه به طور خفیف ممکن است روی دهد. این اختلال در اثر آزاد شدن محصولات تجزیه ی غضروف به داخل فضای سینوویال روی می دهد و سلول های مفروش کننده ی مفصل تلاش می کنند تا این محصولات را از محل خارج نمایند تشکیل اُستئوفیت ها (سیخک ها) بر لبه های مفاصل، احتمالاً در تلاش برای همسان سازی سطوح غضروفی مفصل صورت می گیرد. این تغییرات استخوانی همراه با التهاب می توانند با درد و معلولیت همراه شوند.

در نوع دوم که اُستئوآرتریت ثانویه (secondary) نام دارد، آسیب شناسی بیماری مشابه نوع اول است ولی عوامل دیگری موجب بروز آن می شوند که عبارتنداز :

 اختلالات مادرزادی، مانند در رفتگی مفصل ران  دیابت  بیماری های التهابی (مانند بیماری پرتز، بیماری لایم) و تمام انواع مزمن آرتریت (مثل التهاب مفاصل دنده ای- مهره ای، نقرسو آرتریت روماتویید)  آسیب دیدگی مفاصل در اثر تصادف  عفونت مفصل مثلاً در اثر تصادف یا ضربه  اختلالاتی هورمونی  ناپایداری لیگامان  چاقی (به دلیل آمدن وزن اضافی بر مفاصل، به ویژه زانوها)  آسیب های ورزشی یا صدمات ناشی از کار (بعضی از ورزش ها مانند دویدن یا فوتبال فشار زیادی بر مفاصل زانو وارد می آورند. آسیب هایی که منجر به پارگی لیگامان می شوند می توانند به ناپایداری مفصل و در دراز مدت، ساییدگی غضروف و سرانجام، اُستئوآرتریت بیانجامند).  بارداری  الکاپتونوری (نوعی اختلال ژنتیکی متابولیسم فنیل آلانین - تیروزین)  هموکروماتوز (نوعی اختلال متابولسم آهن همراه با ازیاد رسوب آهن در بافت ها) و بیماری ویلسون (نوعی اختلال پیشرونده ی ارثی متابولیسم مس که با تجمع مس در کبد، مغز، کلیه، قرنیه و مفاصل همراه است).