هپیوگنادیسم زنان زمانی پدید می آید که تخمدان ها قادر نباشند مقادیر کافی هورمون های جنسی تولید نمایند.هیپوگنادیسم اولیه از غیرطبیعی بودن تخمدان ها و هیپوگنادیسم ثانوی از مشکلات هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز منشاء می گیرند. در هیپوگنادیسم ثانویه تخمدان به میزان کافی فعالیت می کنند زیرا در تحریک توسط هورمون های هیپوفیزی نقص وجود دارد.

هیپوگنادیسم اولیه ممکن است به علت سندرم ترنر که یک ناهنجاری مادر زادی در کرموموزوم های جنسی است، سایر اختلالات ژنتیک یا توسط یک بیماری خود ایمن که موجب نارسایی تخمدان می شود، ایجاد گردد. علل هیپوگنادیسم ثانوی از این قرارند: کم کاری هیپوفیز اختلالات درگیری کننده هیپوتالاموس، سندرم تخمدان دارای کیست متعدد، استرس شدید، بی اشتهایی عصبی و فعالیت بدنی بیش از حد بسیاری اوقات علت واضحی پیدا نمی شود. به غیر از سندرم ترنر نشانه های هیپوگنادیسم افراد مونث تا هنگام بلوغ آشکار نمی شود. در زنان قبل از دوران یائسگی علایم و نشانه ها شامل موارد زیر هستند:

نامنظمی یا قطع دوره های قاعدگی ناباروری کاهش ترشحات واژن کاهش تمایل جنسی کاهش اندازه پستان

بدون درمان زنان دارای هیپوگنادیسم در ریسک بالای ایجاد استئوپروز (پوکی استخوان) قراردارند.

تشخیص

تشخیص هیپوگنادیسم بر مبنای نشانه های بیمار و نتایج آزمایش های خون که سطوح استروژن و سایر هورمون های جنسی را اندازه گیری می کند صورت می گیرد.

سایر مطالعات احتمالاً شامل آزمایشات کروموزومی (ژنتیکی) هستند. MRI از غده هیپوفیز و سونوگرافی از تخمدان ها نیز ممکن است انجام شوند.

درمان

درمان بستگی به علت دارد. جایگزینی هورمون های استروژن و پروژستون در حفظ خصوصیات ثانوی جنسی و برقراری سیکل های قاعدگی زنان کمک می نماید. برای درمان نازایی از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری استفاده می شود.

اگر مشکل هیپوفیز علت باشد ممکن است هورمون های هیپوفیزی تجویز شوند. تومور هیپوفیزی به خارج ساختن به روش جراحی، دارو درمانی یا جایگزینی هورمون احتیاج خواهد داشت.