موهای چرب را می توان نا امید کننده دانست ، خصوصا اگر مطمئن باشید به موقع موها را شست و شو می دهید . چربی جلوه ای کثیف و تیره به مو می بخشد و این موضوع نیز معمولا در موهای بلوند و یا به طور کلی روشن ، واضح تر است . اما ، آیا به طور کلی موهای چرب به زمان و تعداد دفعات دوش گرفتن بستگی دارد؟ به ندرت.

با این وجود که آلوده بودن موها موجب چربی آن می شود ، موی چرب اکثرا از ترشح بیش از حد سبوم توسط غدد سباسه در سر به وجود می آید.

همانطور که برخی ترشحات این غده طبیعی بوده و برای داشتن موهایی سالم ضروری می باشد ، ترشح زیاد نیز همان موهای چربی نازیبایی را به وجود می آورد که از آن متنفریم . شوره و جوش های کف سر ، که به عنوان یک اختلال پوستی با نام درماتیت سبورئیک شناخته می شود ، و همچنین خارش کف سر در نتیجه ی ترشح بالای سبوم به پدید می آیند. علاوه بر اینها ، چربی مو می تواند موجب نازک شدن تار مو و از بین رفتن درخشنگی آنها شود.

غدد سباسه هر منفظی روی پوست دارای یک غده ی سباسه است. از این غده ها گاهی با اسم غده ی چربی نیز یاد می شود و مسئول حفظ رطوبت مناسب ، از طریق سبوم و یا چربی که تولید می کنند ، هستند. سبوم در واقع موجب درخشندگی موها می شود و ما به آن نیاز داریم . اما ترشح بیش از حد سبوم موها را چرب می نماید.

غدد سبابه نقش بسیار مهمی در بدن دارند ، تا جایی که به محض تولد فعالیت خود را آغاز می کنند. تا به حال دقت کرده اید حتی نوزادان نیز گاهی موهای چربی دارند ؟ دلیل این موضوع می تواند ترشح بالای این ماده ، در ساعاتی پس از تولد باشد. افزایش ترشح سبوم در سنین نه تا 17 نیز مجددا اوج می گیرد.

تعداد غده های سبورئیک در طول زندگی تغییر چندانی نداشته ، اما با افزایش سن بزرگتر می شود. این غدد می توانند توسط انواع هورمون ها در بدن ، تحت تاثیر قرار بگیرند. سبوم حاوی کلسترول ، اسکوالین ، اسیدهای چرب ،دیگلیسرید و تریگلیسرید است. حتما گاهی اسم سبوره ، که نامی علمی تر برای چربی مو محسوب می شود ، را شنیده اید. نقاطی از بدن که بیشترین غدد سباسه را مثل صورت و گوش ، دارند ، بیشتر تحت تاثیر این چربی قرار می گیرند.