کروم از عناصر کمیاب ضروری بدن انسان است و بدن برای استفاده از کروم، باید آن را به نوع فعالی تبدیل کند.

کمبود کروم در رژیم غذایی بر توانایی انسولین برای آماده سازی کربوهیدراتها، پروتئین ها و چربی ها اثر می گذارد.

فرآیند تصفیه کردن غذاها، کروم غذاها را از بین میبرد. همچنین مصرف بسیار زیاد غذاهای شیرین، ورزشی سنگین و ابتلا به عفونت یا بروز آسیبهای جسمی موجب از دست رفتن کروم می شود.

کروم در سبوس ها، ملاسی و مخمر آبجو به مقدار زیاد و در سبزیجات و میوه ها و اغلب غذاهای تصفیه شده به مقدار کم و در آب لوله کشی سخت به میزان متوسط یافت می شود.

کمبود میزان کروم می تواند موجب افزایش قند، تری گلیسرید و کلسترول شود.

میزان نیاز روزانه ی بدن به کروم، ۲۰ تا ۳۰ میکروگرم در بزرگسالان؛ ۱۱ تا ۱۵ میکروگرم در کودکان و 0/2 تا 5/5 میکروگرم در شیر خواران است.

نقش روی در تغذیه

روی، از مواد معدنی کمیاب است که پس از آهن، از بیشترین میزان در بدن انسان برخوردار است.

روی به طور عمده در عضلات و به مقادیر کمتر در گلبولهای قرمز و سفید خون، شبکیه ی چشم، استخوان، پوست، کلیه، کبد و لوزالمعده یافت می شود. در آقایان، غده ی پروستات نسبت به سایر اعضا بیشترین مقدار روی را دارد.

کاهش مقدار روی در خون موجب کاهش انسولین خون می شود.

بعضی از تحقیقات نشان داده اند که روی از اثر زیادی در پیشگیری و کاهش علایم سرماخوردگی برخوردار است.

روی موجب یادآوری فعالیت دستگاه ایمنی، تسریع بهبود زخم ها و سوختگی ها، درمان و جلوگیری از تشدید آکنه (جوشی غرور جوانی)، درمان بعضی موارد بی اشتهایی عصبی، تقویت و بهبود باروری مردان (به ویژه در سیگاری ها)، درمان روماتیسم مفصلی، تقویت حس چشایی و بویایی می شود.

روی در گوشت قرمز، ماهی، مرغ، بوقلمون یافت می شود. روی موجود در سبزیجات کمتر قابل دسترسی بدن است. همچنین لبنیات و تخم مرغ میزان نسبتاً خوبی روی دارند ولی جذب روی از این مواد دشوارتر است. بهترین غذاهای حاوی روی عبارتند از: صدف (غنی ترین منبع)، گوشت قرمز، میگو و خرچنگ. روی موجود در لوبیا، نخود، سویا، بادام زمینی، غلات کامل، فیبر، مخمر آبجو، سبزی پخته شده، قارچ، لوبیا سبز و دانه ی کدو از قدرت جذب کمتری برخوردار است.

رایج ترین مکمل قابل استفاده ی روی، سولفات روی است ولی حداقل جذب را دارد و باعث آشفتگی معده می شود.

مقدار نیاز روزانه به روی، در بزرگسالان، ۸ تا ۱۱ میلی گرم؛ در کودکان ۳ تا ۵ میلی گرم و در شیرخواران ۲ تا ۳ میلی گرم است.

نکته: افراد مبتلا به اگزما و حساسیت پوستی معمولا دارای سطح پایین روی در خون هستند و با مصرف ۳۰ میلی گرم روی (معادل ۲۰۰ میلی گرم گلوکونات روی) میتوان بهبود آن ها را تسریع بخشید.

روی در تشکیل هموگلوبین، بهبود رشد فیزیکی بدن، بهبود کوتاهی قد و کمبود وزن و بهبود ریزشی مو نقشی دارد.

کمبود روی می تواند موجب بروز بیماری های خودایمنی (مثل آرتریت روماتویید، لوپوسی، شوگرن، پسوریازیس و ...) شود. همچنین کمبود روی میتواند موجب ناباروری، میوم رحم، کیست پستان (در خانم ها)، عفونتهای قارچی عود کننده ی دستگاه تناسلی (در خانم ها)، بی اشتهایی (در کودکان) و تأخیر بلوغ جنسی در نوجوانان شود.

بسیاری از آنزیمهای بدن مانند کربوکسی پپتیداز، الکل دهیدروژناز کبد و کربنیک ان هیدراز به روی نیاز دارند.