پتاسیم : اگر میمون ها آن قدر که در تلویزیون نشان داده می شود در طبیعت هم موز می خوردند، هرگز هیچ کدام از آن ها مبتلا به افزایش فشارخون نمی شدند. چرا که پتاسیم، به طریقی در انسان ها، عامل اصلی حفظ فشارخون در سطح مناسب مقدار پتاسیم در بدن انسان حدود 140 گرم است و این عنصر در تمام سلول ها یافت می شود.

پتاسیم مقدار آب موجود در هر سلول بدن انسان را تنظیم می کند و هم چنین با حضور این ماده معدنی در داخل سلول و کلسیم در خارج آن تعادل بسیار جالبی در دو سوی غشای سلولی به وجود می آید. شاید بیش ترین آسیب ناشی از خوردن زیاد نمک این است که این ماده باعث اتلاف فوق العاده پتاسیم موجود در بدن می گردد. پتاسیم بافعال ساختن بسیاری از «آنزیم ها» برای انجام انقباض ارادی عضلات ضروری است.

در شرایط عادی قسمت عمده پتاسیم در درون سلول ها می ماند و با موجودی سدیم در بیرون سلول ها «موازنه» می کند. اما هرگاه کمبود پتاسیم وجود داشته باشد سدیم به جای پتاسیم وارد سلول ها می شود و همراه خود آنقدر آب وارد سلول ها می نماید که باعث ترکیدن سلول ها می گردد. و نتیجه این حالت تراکم مایعات در بافت ها یعنی «ادم» آسیب عضلات و بافت های همبند و پیدایش گسترده بافت های جایگزین خواهد بود.

پژوهشگران طی تحقیقات به این نتیجه رسیده اند : افرادی که آب نبات یا شیرینی، یعنی «قند تصفیه شده» بیش تر می خورند «مقدار پتاسیم» سلول های عضله شان آن قدر از حد عادی پائین تر می آید که در مدت 24 ساعت، فلج از گردن شروع به پائین پیشرفت می کند. وقتی هم که اجازه می یافتند، غذاهای نمک دار چون «چپیس» یا آجیل های شور بخورند و با یک داروی «مدر» برایشان تجویز می شد همین حالت اتفاق می افتاد چرا که باعث می شد مقدار زیادی پتاسیم از راه ادرار دفع گردد.