درمان

داروهایی که می توانند به درمان میگرن کمک کنند، به دو دسته کلی تقسیم می شوند: آنهایی که درد را هنگام شروع سرکوب کرده یا کاهش می دهند و آنهایی که حملات را کاهش داده یا از وقوع آنها جلوگیری می کنند.

داروهای دردانداز

داروهای درد انداز (بحرانی)، درد را پس از شروع، سرکوب کرده یا کاهش می دهند. در صورتی که پس از مصرف این داروها در اطاقی تاریک استراحت کنید یا بخوابید، نتیجه بهتری خواهید گرفت.

• مسکن ها. ضد دردهایی مثل استامینوفن (تیلنول و سایر مارک ها) یا ان-سدها (ترکیبات ضد التهاب غیر استروئیدی) به تسکین سردردهای میگرنی خفیف تا متوسط، در 50 درصد افراد مبتلا کمک می کنند. چنانچه مسکن های بدون نسخه (آزاد) فایده ای نداشت، پزشک می تواند نوع قوی تری از همان دارو را برای شما تجویز کند. دقت داشته باشید که داروهای بدون نسخه جدیدی مثل اکسدرین میگرن، آدویل میگرن و موترین میگرن پین حاوی همان مقدار مسکنی هستند که انواع قبلی آنها داشتند و معمولا در افرادی که به خاطر سردردهای میگرنی به طور جدی از کار و زندگی افتاده اند، موثر واقع نمی شوند. مصرف بیش از حد یا طولانی مدت ان-سدها می تواند منجر به زخم های گوارشی، خونریزی گوارشی و سردردهای برگشتی گردد.

• تریپتان ها. سوماتریپتان (ایمیترکس)، نخستین دارویی بود که مشخصا برای درمان میگرن ساخته شد. این دارو، عملکرد نوعی ماده شیمیایی موجود در مغز موسوم به سروتونین را تقلید می کند، بدین ترتیب که به گیرنده های سروتونین متصل شده و باعث انقباض عروق خونی می گردد.

سوماتریپتان به اشکال خوراکی، تودماغی و تزریقی (عضلانی) در دسترس است. با قرص، تسکین درد پس از حدود 2 ساعت اتفاق می افتد. انواع تزریقی در عرض تنها 15 دقیقه درد را ساکت می کنند. انواع تودماغی سریع تر از قرص عمل می کنند ولی سرعت عمل آنها به اندازه انواع تزریقی نیست. البته، تزریق این دارو ممکن است خیلی هم راحت نباشد و شاید در محل تزریق دچار خارش و سوزش شوید. سواتریپتان گران است و تاثیر محدودی هم دارد. به عبارت دیگر تنها به مدت 5 ساعت درد را ساکت می کند.

از زمان ورود سوماتریپتان به عرصه درمان، شماری از داروهای مشابه هم وارد بازار شده اند، از جمله: ریزاتریپتان (ماکسالت)، ناراتریپتان (آمرج)، زول می تریپتان (زومیگ)، آلموتریپتان (آکسرت)، و فروواتریپتان (فرووا). زیزاتریپتان و زولمی تریپتان در 60 تا 80 درصد افراد مبتلا به میگرن موثرند.