تشخیص

آزمون های مربوط به ردیابی باکتری سیاه زخم عبارتند از : نمونه برداری از پوست، آزمایش خلط و آزمایش خون. یک آزمون خونی سریع در دسترس است که به پزشک امکان تشخیص سیاه زخم را به فاصله کمتر از یک ساعت می دهد. برای تأیید شواهد مربوط به سیاه زخم استنشاقی ممکن است یک عکس رادیوگرافی از قفسه سینه فرد گرفته شود. برای تشخیص سیاه زخم روده ای می توان از آندوسکوپی و آزمایش مدفوع استفاده کرد و برای اطمینان از وجود یا عدم وجود مننژیت ناشی از سیاه زخم می توان از مایع نخاعی نمونه برداری کرد.

سیاه زخم تا چه حد جدی است ؟

سیاه زخم جلدی و روده ای در صورت درمان مناسب و کافی تنها در موارد نادر کشنده اند . سیاه زخم استنشاقی بیمار خطرناکی است زیرا نشانه های اولیه آن غالباً به راحتی از آنفلوآنزا و سرماخوردگی قابل افتراق نیستند. سیاه زخم استنشاقی در صورت انتشار در بدن اغلب مرگبار است. اگر فکر می کنید در معرض تماس با باسیل سیاه زخم قرار دارید- مثلاً در کارتان سیاه زخم پیدا شده است- به پزشک مراجعه کنید. چنانچه در پی تماس با حیوانی یا فرآورده های حیوانی در مناطقی که بیماری سیاه زخم در آنجا شایع تر است دچار علایم و نشانه های این بیماری شدیداً فوراً به یک مرکز پزشکی مراجعه کنید.

درمان

هرسه نوع سیاه زخم با آنتی بیوتیک درمان می شوند.

پیشگیری

نوعی واکسن سیاه زخم برای انسان ها رد سال 1970 به تأیید سازمان غذا و دارو رسید، اما امروزه این واکسن در دسترس همگان نیست و ذخایر آن هم محدود است. تزریق این واکسن در حال حاضر برای پرسنل ارتش و افرادی که به نوعی با سیاه زخم سر و کار دارند یا در مناطق آلوده به این باکتری زندگی یا به آنجا سفر می کنند، توصیه می شود دانشمندان در حال مطالعه و ساخت دو نوع واکسن جدید هستند.