از آن جا که آهن در بدن ذخیره می شود، مصرف زیاد آن نیز، مشکلاتی را به همراه دارد. بالا رفتن میزان آهن در بافت ها و اعضای بدن، باعث تولید رادیکال های آزاد می شود و نیاز بدن را به ویتامین E افزایش می دهد.

مسمومیت با آهن می تواند مشکلات زیر را به وجود آورد: جذب بسیار زیاد آن منجر به نشست مقدار زیاد آهن در کبد، ریه ها، پانکراس و بافت ها می شود. در مواردی نظیر بیماری های قلبی و سرطان، سطوح بالای آهن مشاهده شده است. تجمع آهن در بافت ها موجب بیماری کمیابی معروف به هموکروماتوز می گردد. هم چنین باعث تخریب اندام، برنزه شدن پوست، سیروز کبد، دیابت و بیماری های قلبی می شود. بالا بودن میزان آهن در رژیم غذایی می تواند فرد را بیشتر مستعد ابتلا به بیماری های روده ای کند.

رژیم سرشار از آهن و چربی می تواند سبب وقوع حمله های قلبی شود. هنگامی که کالری ها و چربی های اضافی مصرف می کنید کبدتان مقدار زیادی چربی و کلسترول تولید می کند که سرانجام در جریان خون شما به صورت کلسترول LDL (کلسترول بد) در می آید، آهن و مس کلسترول LDL را تبدیل به کلسترول اکسید شده LDL می کنند و آن ها نیز در شریان ها به شکل پلاک در می آیند.

آهن زیاد می تواند خطر حملات قلبی را در بدن افزایش دهد.

شما تا زمانی که کل آهن های مخازن خود را مصرف نکرده اید دچار کم خونی در اثر کمبود آهن نمی شوید.