میزان سدیم و پروتئین شیرمادر به حدی است که به کلیه های نوزاد که هنوز کامل نشده اند صدمه ای وارد نمی کند.

شیر مادر پاکیزه، دارای درجه حرارت مناسب و عاری از آلودگی میکروبی است.

تغذیه با شیرمادر رابطه عاطفی بین مادر و فرزند را بیشتر می کند. تماس و توجه مادر در هنگام شیر دادن اثر مطلوبی بر رشد شیرخوار دارد. کودکانی که با شیر مادر تغذیه شده اند در دوران بلوغ از امنیت روانی بیشتری برخوردارند.

برای نوازد نارس و کم وزنی که قادر به مکیدن پستان مادر نیست، شیر مادرش- بویژه آغوز - به خاطر داشتن ترکیب مناسب با موقعیت چنین نوزادی، باید با قطره چکان و یا قاشق چایخوری به او داده شود. این امر از بروز بسیاری بیماریهای عفونی و مرگ و میر ناشی از آن که در این نوزادان شایع است پیشگیری می کند. تماس بدنی مادر و نوزاد در بهبود رشد و تکامل نوزادان نارس و بیمار نقش حیاتی دارد.

جذب کلسیم شیر مادر به سبب نسبت مناسب کلسیم به فسفر، بهتر انجام می شود و کمبود کلسیم در شیر مادر خواران کمتر دیده شده است. به دلیل وجود عواملی مانند لاکتوفرین و اسیدیته بیشتر شیر مادر، جذب آهن شیرمادر بمراتب صورت می گیرد و نیاز به دادن قطره آهن تا شروع تغذیه تکمیلی نیست.

اسهال در شیر مادر خواران بمراتب کمتر است و نیز به سب نوع مدفوع، سوختگی ناحیه تناسلی کمتر دیده می شود.

چون تعداد دفعات ابتلاء به بیماری در شیرمادر خواران کمتر است، نیاز به بستری شدن در بیمارستان و جدایی عاطفی نیز کمتر پیش می آید. شیرخوارانی که از شیر مادر تغذیه می کنند کمتر دچار مشکلات دندانی ناشی از پستانک و تغذیه مصنوعی می شوند.