گیلاس

گیلاس با خوش طعمی و خوشرنگی که دارد محرک شیمیایی و روحی خوبی برای ترشحات دستگاه گوارش و زینت بخش میز و سفره ما می باشد. گیلاس دارای 80 تا 82 درصد آب می باشد و به واسطه این مقدار زیاد آب است که خاصیت میدری داشته و مانند میوه های دیگر موجب تر و تازگی بدن می گردد قند گیلاس از گلوکز و لوولز است که در خون جذب می گردد و چون دارای اسید مالیک و اسید سیتریک و تاتریک است که با پتاسیم ترکیب شده موجب مدر و ملین بودن آن می شود.

در گیلاس سلولز به مقدار زیاد یافت می شود و به همین علت است که در بعضی ها ایجاد نفخ نموده و باعث زیادی مدفوع می شود.

از طرفی چون در گیلاس دو سدیم نیست و همان طور که گفتیم پتاسیم وجود دارد برای اشخاصی که کلیه ضعیف دارند، یا از خوردن نمک منع شده اند بسیار مفید می باشد.

گیلاس موجب اکسیداسیون بیشتر در بدن شده و باعث دفع سموم بدن می شود، لذا برای بیماران مبتلا به نقرس، یا بیماران کبدی یا مبتلایان به رماتیسم مزمن بسیار مفید است چون قند گیلاس کم و از لوولز می باشد . از طرفی دارای اسیدسیتریک است در بیماران دیابتی (مرض قند) بسیار مفید است چون اجسام ستونی که به خاطر بیماری قند در خون زیاد یم شود و موجب شک و عوارض می گردند به وسیله اسید سیتریک دفع می شود گیلاس غیر از 82 درصد آب دارای 54/0 درصد املاح و 1 تا 5/1 مواد ازت دار و 75/0 درصد چربی و هیدرات دوکربن آن 16 تا 17 درصد است.

توجه داشتن به این که اشخاص و بیماران مبتلا به ناراحتی دستگاه هضم بهتر است گیلاس را به صورت پخته، یعنی کمپوت و مربا میل کنند.