مقاومت انسولینی عامل بسیار مهمی در پیدایش دیابت غیر وابسته به انسولین می باشد. عقیده بر این است که مقاومت انسولینی ارثی بوده و افزایش وزن سبب ظهور آن می گردد. وقتی مقاومت انسولینی به وجود آمد سلول های بدن نمی توانند برای تبدیل گلوکز به انرژی از انسولین موجود استفاده کنند. کلید از بین بردن این مقاومت کاهش وزن می باشد. در این خصوص مراعات برنامه غذایی به کاهش وزن کمک می کند. بدین ترتیب مقاومت انسولینی کاهش یافته و قدرت کارائی انسولین افزایش می یابد. در این صورت اگر فرضا جهت رفع کمبود انسولین پانکراس به تزریق انسولین نیازمند باشید دز آن کم خواهد بود.

دو عامل دیگر در ایجاد دیابت غیر وابسته به انسولین کمک می کند. یکی از آنها نقص سلول های بتاست. این نقص سبب می شود که سلول های بتا بتوانند سریع افزایش قند خون را درک کرده و با ترشح سریع انسولین به آن پاسخ دهند. دومین عامل کاهش تعداد سلول های بتا است که ظرفیت ترشحی انسولین را کم می کند. تنظیم برنامه غذایی این اشکالات را مرتفع می سازد. بدین ترتیب تعادل بین غذای دریافتی و انسولین دریافتی محفوظ می ماند. بعلاوه سبب می شود که سلول های بتای پانکراس شما نسبت به غذای دریافتی و افزایش قند پاسخ سریعی داشته باشند. شما ممکن است به تزریقات انسولین نیازمند باشید ولی این میزان کم خواهد بود.

چه دیابت وابسته به انسولین و یا غیر وابسته به انسولین داشته باشید برنامه غذایی به شما کمک خواهد کرد که قند خون خود را در حد طبیعی و یا نزدیک به آن تنظیم نمایید. احتمالا مربی غذایی شما اصرار می کند که بیشتر از غذاهای سرشار از الیاف استفاده نمایید. غذای پر الیاف از افزایش شدید قند خون بعد از مصرف غذا جلوگیری می کند.

مراعات دقیق برنامه غذایی نه تنها علائم بیماری را در کوتاه مدت از بین می برد، بلکه فوائدی نیز در دراز مدت دارد. چندین سال بعد از ابتلا گاهی یک سری عوارض جدی و حتی تهدید کننده ممکن است ظاهر شوند. پیدایش این عوارض برای تمام بیماران دیابتی در گذشته امری غیر قابل اجتناب بود. اما امروزه مدارک موجود نشان می دهد که کنترل بیماری و طبیعی نگاه داشتن قند خون از پیدایش این عوارض می کاهد و اگر عوارض بیماری ظاهر شده اند مراعات برنامه غذایی پیشرفت آنها را کند می کند.

مراعات برنامه غذایی از طرق دیگر نیز احتمال پیدایش عوارض را کم می کند. مربی غذایی اغلب غذاهایی را که کلسترول و چربی اشباع شده کمی دارند توصیه می کنند. غذاهای سرشار از کلسترول و چربی های اشباع شده شانس بیماری قلبی و عروقی را که دیابتی ها نیز مستعد به آن می باشند بیشتر می کند. استفاده از غذاهایی که کلسترول و چربی های اشباع شده کمی دارند خطر پیدایش بیماری قلبی را کاهش می دهد. منظور از مراعات برنامه غذایی این نیست که به یک رژیم محدود که صرفا از طریق اندازه گیری و توزین محاسبه می شود وابسته باشیم. بلکه هدف آن است که یک روش تغذیه ای بخصوصی را انتخاب کنیم که علاوه بر این که بیماری قند را کنترل می کند به حفظ سلامت عمومی ما نیز کمک کند. حقیقت این است که سلامت عمومی افراد خواه دیابتی باشند یا نه بستگی به عادات و رژیم غذایی آنها دارد.

غذاهایی که انتخاب خواهید کرد در واقع چیزی غیر از آنچه که قبل از کشف بیماری میل می کردید نمی باشد. مع الوصف غذاهای محتوی مواد قندی بطور جدی تری محدود می گردند. به غیر از این مورد غذاهایی را که مطلوب شماست و از خوردن آنها لذت می برید، در انتخاب خود خواهید داشت.