از حدود ۲۰۰ سال قبلی، به دنبال انقلاب صنعتی، صنعت عمل آوری مواد غذایی، فناوری هایی را ایجاد کرد که به وسیله ی آنها امکان تازه نگه داشتن طولانی تر این مواد فراهم آمد.

در اثر عمل آوری، همچنین حالت تازه ی مواد غذایی، به شکلی که در طبیعت دیده میشود تغییر می کند. سرد کردن، فناوری اولیه ی مورد استفاده برای حفظ تازگی مواد غذایی است ولی از فناوری های متعدد دیگر نیز برای نگهداری طولانی تر این مواد استفاده می شود. این فناوری عبارتند از: پاستوریزه کردن، اتوکلاو کردن (استریلی کردن با بخار تحت فشار)، خشک کردن، نمک سود کردن، و جداسازی اجزای مختلف. به نظر میرسد تمام این روشی ها، محتوای غذایی اصلی مواد غذایی را تغییر میدهند. بدون شک پاستوریزه کردن و اتوکلاو کردن، ایمنی بسیاری از غذاها را بهبود می بخشد و از بروز اپیدمی های عفونت باکتریایی جلوگیری می کند ولی از طرفی بعضی از فناوری های جدید عمل آوری مواد غذایی با شکست رو به رو شده اند. روشی های جداسازی پیشرفته، مانند آسیاب کردن، سانتریفوژ کردن و پرسی کردن، امکان متراکم نمودن زیاد اجزای خاصی از مواد غذایی و قابل انعطاف کردن آرد، روغن و عصاره ها و حتی جدا کردن اسیدهای چرب، اسیدهای آمینه، ویتامین ها و مواد معدنی را فراهم آوردهاند. البته در اثر این فناوری ها، محتوای مواد غذایی تغییر می کند و بعضی از مواد مغذی حفظ میشوند و برخی دیگر از بین می روند. روشی های حرارتی نیز منجر به کاهش بسیاری از مواد مغذی حساس به حرارت مانند برخی از ویتامین ها و مواد شیمیایی گیاهی و احتمالا بعضی از موادی که فعلا کشف نشده اند خواهند شد.

به دلیل کاهش ارزش غذایی، غذاهای عمل آوری شده غالبا به وسیله ی بعضی از مواد غذایی حیاتی (معمولا بعضی از ویتامین ها) که در جریان عمل آوری از بین می روند، غنی می شوند. به هر حال، غذاهای عمل آوری شده در مقایسه با غذاهای کامل و تازه از ارزش غذایی پایین تری برخوردار هستند و نیز غالبا مواد بالقوه زیان بخشی مانند چربی های اکسید شده و اسیدهای چرب ترانس در آن ها یافت می شوند.

نکته: پاستوریزه کردن، باکتری ها را از بین می برد ولی از طرفی ویتامین C ماده ی غذایی را نابود می کند.

تغذیه در شیر خواران و کودکان نوپا

در شیر مادر، تمام ویتامین ها و مواد معدنی لازم برای نوزادان و شیرخواران یافت می شوند. شیرخشک با تقلید از شیر مادر تهیه می شود.

تا ۵۰٪ از کالری مورد نیاز کودکان زیر ۲ سال باید از چربی تأمین شود و شیر کامل، بعد از ۱ سالگی منبع خوب چربی به شمار می آید.

پس از ۲ یا ۳ سالگی میتوان به کودکان شیر کم چرب داد.

مطمئن شوید که کودک شما مقدار کافی آهن دریافت می کند.

کودکان ۱ تا ۳ ساله، به روزانه ۵۰۰ میلی گرم کلسیم نیاز دارند.

وجود فیبر در رژیم غذایی از ۳ سالگی به بعد اهمیت دارد زیرا فیبر می تواند از بروز بیماری های سنین بعد پیشگیری کند.

تا زمانی که فرزند شما به پایان یک سالگی نرسیده نباید با تخم مرغ، مرکبات (و آب آنها)، شیر گاو، یا عسل تغذیه شود.

کودکان نباید قبل از ۲ یا ۳ سالگی غذایی دریایی، بادام زمینی یا دانه های درختی (مثل پسته و بادام) بخورند.

شیر مادر حاوی مواد مغذی دارای تعادل صحیح است و از طرفی، موجب حفاظت از شیرخوار در برابر بعضی بیماری ها و عفونت های شایع دوران کودکی می شود. شیوع بعضی از انواع سرطان در مادرانی که به فرزند خود شیر می دهند کمتر می شود.

مادران مبتلا به عفونت HIV یا سل فعال نباید شیر خود را به فرزندشان بدهند زیرا ممکن است عفونت را به کودک منتقل نمایند.