بهترین دستور درباره طعام سیرکننده آن است که روز اول یکبار و روز دیگر دو بار در صبحانه و شام تناول شود. باید احتیاط را نیز مراعات نمود، مثلاً اگر کسی که عادت داشته است روزی 2 بار غذا تناول نماید به این دستور عمل کند لاغر می شود و از نیرویش کاسته می شود، اگر ضعف هضم داشته باشد باید روزی دو بار غذا بخورد ولی در هر نوبت، غذای خود را کم تر نماید. کسی که عادت دارد هر روز یکبار غذا بخورد و خواستار تغییر عادت می باشد و بخواهد روزی 2 بار غذا مصرف کند، ناتوانی، تنبلی و سستی بدوروی می آورد. اگر غذای ناهارش در او باقی ماند در موقع شب توان را از دست می دهد و شام را بدون اشتها می خورد، در نتیجه آروغ ترش، بدنفسی، دل به هم خوردگی، دهن تلخی و لینت شکم به وی روی می دهد.

زیرا چیزی را برای معده آورده است که این اندام به آن خو نگرفته است و عوارض همان خواهند بود که از عدم هضم غذا روی می آورند. ممکن است به چنین کسی ترس و بی تابی روی آورد، دهانه معده اش به درد آید. در معده اش سوزش پیدا شود و چنان پندارد که روده ها و احشایش پا در هوا هستند، زیرا معده تهی است و برخود بند آمده است و ترنجیده است. ممکن است ادرار و مدفوعش سوزنده باشند و شاید بر اثر ریزش زهره به معده، چنان چه مزاجش بیش تر صفرایی باشد، در پهلوهای خود احساس سردی کند و چنین است حال کسی که معده اش و نه بدنش بیش تر صفرایی باشد. چنین کسی خوابش به هم می خورد و در رختخواب پهلو به پهلو می شود.

بدنی که در معده اش صفرای زیاد، گرد آید، نایز به خوردن جدایی انداز دارد و باید قبل از آن که خود را شست وشو دهد به سرعت غذایی بخورد. (افرادی که مبتلا به بالا آوردن پس از زدن صفرا در معده هستند باید دفعات تناول غذا را بیش تر از حد معمول نمایندف و خوردن غذا را به تأخیر نیندازند. آن ها باید مقداری غذا قبل از ورود به حمام بخورند)