دخترها به طور معمول وقتی هورمون هایشان ترشح می شود (حدود 11 تا 13 سالگی) ، که تقریبا زمان آغاز خونروی ماهانه آن هاست ، شروع به آکنه زدن می کنند. پسرها در حدود 12 سالگی ، با گستره سنی 9 تا 15 سال شروع به آکنه زدن می کنند. پسرها به طور میانگین دیتر از دختر ها بالغ می شوند و اکثر دخترها گواه این مطلب اند.

در ابتدای آغاز آکنه نوجوانی ، ضایعات اصلی سیاه سرها و سفیدسرها هستند. بعد تر در هنگام بلوغ ، وقوع ضایعات التهابی بیشتر می شود. ضایعات اولیه معمولا در ناحیه مرکزی صورت و روی پیشانی پدیدار می شوند. نوجوان ها معمولا فعال اند و برنامه های فشرده ای در مدرسه و پس از مدرسه دارند و زندگی اجتماعی آن ها نیز مدام فعال تر می شود. نوجوان بودن به اندازه کافی دشوار است ، تا چه رسد به اینکه عامل یپچیده کننده آکنه نیز به آن افزوده شود. متاسفانه در ذهن بسیاری از نوجوان ها ، یک جوش می تواند محبوبیت را به طرد شدگی تبدیل کند.

بنابراین درمان برای نوجوان ها باید ساده ، موثر و (در حالت مطلوب) سریع باشد تا نوجوان تشویق به پذیرش درمان شود. نتایج نیز باید در این گروه سنی نسبتا زود آشکار شود ، زیرا ، مهم تر از هر چیز اعتماد به نفس آن ها اغلب در گروی جدیدترین جوشی است که آمده یا رفته. ترکیب هایی از درمان های خوراکی و موضعی ، در این نوجوان ها بسیار خوب کار می کند. نکته بسیار مهم دیگر این است که پدر و مادرها و متخصصان پوست گفتگوی درستی داشته باشند تا شرایط پوست فرد نوجوان بهتر درک شود.

بعضی پدرومادرها بیشتر از فرزندانشان نگران آکنه هستند و عده ای نیز می پندارند فرزندشان بیش از حد ناراحت است و آکنه اصلا نباید درمان شود چون فقط یک مسئله زیبایی است. بعضی پدر و مادرها معتقدند آکنه صرفا یک دوره گذاری مربوط به سن است که لازم نیست کار خاصی برای آن انجام شود چون نوجوان سرانجام آن را پشت سر خواهد گذاشت ؛ آکنه فقط شرایط گذرایی در پوست است ، مگر نه؟ حالا می دانید که این نظر مسلما اشتباه است. آکنه می تواند یک بیماری بدشکل کننده بسیار جدی باشد که نوجوان ممکن است از شر آن خلاص شود یا نشود. درمان های عالی بسیاری به کنترل آکنه و جلوگیری از جای آکنه و مسائل دیگر کمک می کند. دکترها از طریق برقراری گفتگو و تعامل بهتر بین پدر و مادر و نوجوان می توانند بسیار یارگیر باشند.