این تشنج ها به خودی خود خطرناک نیستند، اما می توانند در نتیجه زمین خوردن فرد، آسیب هایی را به دنبال داشته باشند. تشنجی که باعث حواس پرتی یا عدم کنترل می شود می تواند هنگام رانندگی، شنا کردن، کار در ارتفاعات یا کار با ماشین آلات سنگین خطر آفرین باشد. در برخی از موارد، اختلالات تشنجی ممکن است نیازمند اعمال محدودیت هایی بر فعالیت های جسمانی باشند. با این حال، چنین محدودیت هایی اغلب موقتی بوده و بسیاری از افراد مبتلا به تشنج، قادر به خودداری از یک زندگی فعال و پویا هستند.

استفاده از یک بازوبند یا گردن بند هشدار دهنده می تواند کمک زیادی به این افراد بکند. این بازوبندها یا گردن بندها حاوی اطلاعاتی از جمله شماره تماس اورژانسی در صورت وقوع تشنج و نوع داروهای مورد نیاز می باشند.

درمان

هدف از درمان تشنج، حذف یا کاهش تشنج به حداقل رساندن عوارض جانبی درمان و فراهم کردن شرایط و امکان یک زندگی سالم و طبیعی می باشد. چنین درمانی می تواند شامل تجویز دارو جراحی یا در برخی از موارد درمانی موسوم به تحریک عصب واگ باشد.

دارو

برای به حداقل رساندن تشنج ها ممکن است احتیاج به مصرف منظم و مرتب دارو داشته باشید. انتخاب دارو و دوز آن نیازمند ارزیابی طبی و آزمایش است این داروها ممکن است گاهی اوقات اثرات جانبی، مثل سرگیجه و خواب آلودگی را به همراه داشته باشند.

جراحی

در برخی از موارد تشنجات لوب گیجگاهی-مثلا مواقعی که علت تشنج را بتوان در ناحیه ای واقع در یکی از لوب های گیجگاهی مکان یابی کرد-و در صورت عدم موفقیت درمان دارویی، ممکن است از عمل جراحی برای کنترل بهتر تشنج ها استفاده شود. جراحی در اوایل فرایند درمان، یعنی زمانی که نخستین دو داروی تجویز شده قادر به کنترل تشنج نباشند، عموما موثرتر خواهد بود.

برای آگاهی از این موضوع که آیا شما نامزد مناسبی برای عمل جراحی هستید یا خیر، لازم است در یک مرکز جامع صرع ارزیابی کاملی بر روی شما صورت گیرد. این ارزیابی به طور معمول شامل شناسایی نقطه ای از مغز است که تشنج های شما از آنجا نشات می گیرند. این ارزیابی به طور کلی به نوار مغزی (EEG) همین طور، ام-ار-آی و بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد، به طوری که بتوان تشنجات را با استفاده از یک دوربین ویدئویی ثبت و ضبط کرد.

پیشرفت های صورت گرفته در تکنیک های جراحی میزان موفقیت این عمل را در بیماران درست انتخاب شده تا 95 درصد افزایش داده است. میزان موفقیت، بستگی به نوع تشنج، علت آن و وجود یا عدم وجود دیگر اختلالات مغزی در فرد مبتلا دارد. در برخی از افراد میزان موفقیت ممکن است در حد متوسط و بین 60 تا 70 درصد باشد. منظور از موفقیت، خلاصی از تشنج یا داشتن تنها هاله هایی است که در فعالیت های روزمره فرد تداخل چندانی ایجاد نمی کنند.

مثل همه اعمال جراحی، جراحی برای درمان تشنج هم با خطراتی همراه است. هر چند نادر، اما احتمال بروز مشکلات عصبی جدیدی در پی عمل جراحی وجود دارد.