برای هزاران سال ، روغن های گیاهی بخش مهمی از مراقبت های پزشکی و طب سنتی را شامل می شدند. قدیمی ترین تمدن های جهان ، مثل چین ، هند ، مصر ، یونان و روم از آروماتراپی غیر پیشرفته استفاده می کردند.

حقایق جالبی درباره ی تاریچه ی آروماتراپی وجود دارد که در این قسمت به آنها می پردازیم :

بیش از دو هزار و پانصد سال پیش ، بقراط ، آروماتراپی را برای حفظ سلامت عمومی و پیشگیری از بروز بیماری ها توصیه کرده بود. در سال 100 بعد از میلاد مسیح ، فیلسوف معروف دیوسکوریدس ، درباره ی برخی از روغن های مورد استفاده در آروماتراپی مطالبی نوشت . این روغن ها شامل هل ، دارچین ، مر ، ریحان ، رازیانه ، کندر ، سرو کوهی ، کاج ، رز ، رزماری و آویشن می شدند. روغن های آروماتراپی سال ها پیش توسط روحانی های مصری ، در طول مراسم های مذهبی استفاده می شد. در سال 1800 ، محققان شروع به بررسی عصاره ی گیاهان آروماتراپی و انتشار گزارشات خود در روزنامه ها کردند. پزشکان آلمانی و فرانسوی نیز برای بهبود بیماری ها ، آروماتراپی را بخشی از برنامه ی درمانی خود قرار دادند. اوایل قرن نوزدهم آروماتراپی جایگاه خود را در علم پزشکی غرب پیدا کرد . پزشکان ترکیبات فعال گیاهان را برای استفاده از خواص درمانی آنها جدا می کردند و از آن بهره می بردند. برای درمان زخم ها ، اضطراب و افسردگی سربازان فرانسوی بعد از جنگ جهانی اول از آروماتراپی استفاده می شد. امروزه فروش لوسیون ها ، شمع ها ، روغن ها و انواع رایحه های مورد استفاده در آروماتراپی به اوج خود رسیده است.

هشدارها در مورد آروماتراپی بر اساس نوع درمان ، آلرژی و حساسیت شخص ، استفاده از برخی از انواع روغن های آروماتراپی توصیه نمی شود. بیشتر روغن های آروماتراپی باید از دسترس اطفال دور بمانند. زنان باردار و شیرده باید از بی خطر بودن روغن های مورد استفاده در آروماتراپی برای خود اطمینان حاصل نمایند.

هرچند روغن های گیاهی عوارض جانبی بسیار کمی دارند ، ممکن است خطراتی از قبیل : مسمومیت به دلیل مصرف مقدار زیاد ، حساسیت های پوستی ، خصوصا در صورت استفاده ی زیاد و ایجاد حساسیت به نور آفتاب را در پی داشته باشد .

به طور کلی از خالص بودن روغن ها نیز مطمئن شوید . روغن ها می توانند با درمان های دارویی دیگر تداخل پیدا کنند. پس قبل از استفاده با پزشک خود مشورت نمایید. برای شروع همیشه از کمترین میزان ممکن از روغن استفاده کنید.