برخی از بیماریهای داخلی و پوست نیز می تواند ریزش مو ایجاد کنند، مثلاً وجود تب بالا باعث ریزش مو در افراد در آینده (حدود بعد از 3 ماه) می شود. افرادی که بیماری موضعی پوستی در قسمت سر داشته باشند و یا درگیری پوستی وسیع دارند، با ریزش مو مراجعه خواهند بود. از جمله این بیماریها می توان به داء صدف، لوپوس، بیماریهای تاولی و غیره اشاره نمود. اعمال جراحی و حاملگی نیز می توانند باعث ریزش مو شوند. فاصله مدت این بیماریها و شروع ریزش مو معمولاً 3 ماه می باشد؛ مثلاً در زنان حدود 3 ماه بعد از زایمان ریزش مو شروع می شود که علتهای زیادی به شرح ذیل برای آن وجود دارد :

کم خونی

وجود استرس زایمان

بالا بودن هورمونهای جنسی در طول حاملگی

در این افراد با بروز بیماری خاص و ریزش مو، با برطرف شدن و درمان بیماری زمینه ای ریزش مو نیز بر طرف می گردد. علتهای دیگری نیز وجود دارد که در افراد محدودی ریزش مو ایجاد می کنند.

ناهنجاری های متابولیک

تأثیرات هورمون مردانه بر پیازه مو

گفتیم که 90 تا 95 درصد از مواردی ریزش مو ریشه ژنتیکی دارند.

به این نوع از طاسی، MPB (Male Pattern Baldness) می گویند که اسم دیگر آن Androgenic Alopecia است. در این نوع از طاسی، هورمون مردانه نقش مهمی ایفا می کند.

مطالعات نشان داده مردانی که اخته شده اند (بیضه هایشان برداشته شده) دچار این نوع ریزش مو نمی شوند، اما وقتیکه به آنها هورمون داده می شود، البته اگر از نظر ژنتیکی مستعد باشند، ممکنست دچار این ریزش شوند. اشخاصی که دچار این نوع طاسی می شوند ضرورتاً غلظت هورمون آنها بیشتر از دیگران نیست، بلکه پیازه موی آنها نسبت به هورمون مردانه حساس است. در این حالت هورمون مردانه (تستسترون و مشتقاتش) وارد پیازه مو می شود و به کمک آنزیم بسیار مهمی به نام Alfa Rductase به نوع فعال هورمون مردانه تبدیل می شود، که این نوع فعال وارد هسته سلول شده، و یکسری فعل و انفعالات شیمیایی ایجاد می کند که سبب کوتاه شدن عمر پیازه مو می شود.