با حفظ سلامتی، انرژی و شادابی خود را حفظ کنید

یک روز که غذای سنگین می خورید، اشکالی ندارد چرا که روزهای دیگری پیش رو دارید. یک روز غذای آبدار غذای اصلی تان نیست. فردای آن روز خواهید دید که غذای اصلی است. آنچه باید برایتان قطعی شود-مهم نیست چطور و چگونه-این است که مهم استفاده دائم از غذاهای آبدار است. اگر جدا از آن خودداری کنید و به این راه حل اعتنایی نکنید هرگز قادر نخواهید بود وزن دلخواهتان را بدست آورید و از شر اضافه وزن خلاص شوید.

اهمیت این روش خوردن، در کلام انسان والایی که نیم قرن روی این روش مطالعه و تحقیق کرده است، کاملا مشهود است. دکتر نرمن واکر بیشتر از 100 سال زندگی کرده است. صیفی جات مصرفیش را خود می کارد و کتاب می نویسد. هیچ کس تا به حال او را روی صندلی چرخ دار هل نداده و موز پوست کنده در دهانش نگذاشته. او کاملا مستقل است. دلیل این سلامت و طول عمر چیست؟

در آخرین کتابش به نام کنترل وزن طبیعی دکتر واکر چنین شرح داد: هر نوع سبزی، صیفی، میوه، دانه یا هسته ای در مرحله جوانی و طبیعی خود از اتم ها و مولکول هایی ساخته شده. غیر از این اتم ها و مولکول ها، آنزیم ها را هم به عنوان عناصر حیات می شناسیم. آنزم ها جسم یا ماده نیستند. آنها اصل حیات در درون اتم ها و مولکول های هر سلول زنده هستند.

آنزیم ها در سلول بدن انسان درست مثل آنزیم ها در سلول گیاهی است، اتم های بدن انسان به هم وابستگی و همبستگی دارند درست شبیه اتم های گیاهان، بدین ترتیب وقتی بعضی اتم ها نیاز به بازسازی یا جایگزینی دارند، جاذبه ای شبه مغناطیسی وارد عمل می شود که بر این سلول ها اثر می گذارد که درست شبیه عناصر اتمی است که از طریق مصرف غذاهای خام به دست می آوریم.

نتیجتا هر سلول در ساختمان بدن ما و هر سلول در غذاهای موجود در طبیعت توسط زندگی و حیات آرامی به نام آنزیم برانگیخته می شوند و به حرکت در می آیند. این جاذبه شبه مغناطیس، در حقیقت تنها چیز قابل استفاده و مفید در زندگی مولکولی است! آنزیم ها نسبت به درجه حرارت بالای 130 درجه فارن هایت حساسند. در 130 درجه فارن هایت آنها دیگر مرده اند. هر غذایی که در دمای بالاتر از این درجه حرارت پخته شود در معرض خطر مرگ آنزیم هایش قرار می گیرد و چیزی نیست مگر غذای مرده.

طبیعی است که هر چیز مرده ای نمی تواند کاری برای اجزاء زنده انجام بدهد. بنابراین غذایی که در معرض حرارت بالای 130 درجه فارن هایت قرار گرفته باشد، زندگیش و ارزش غذایش را از دست داده است. تا زمانی که چنین غذایی حامی زندگی بشری است، همچنان سلامتی، انرژی و شادابی انسان رو به زشتی و تغییر شکل اساسی می رود.