اهمیت بی اندازه میوه در رژیم غذایی انسان

در 15 ماه می 1979 روزنامه نیویورک تایمز داستانی راجع به کار دکتر آلن واکر، یک مردم شناس معروف و برجسته در دانشگاه جان هاپکینز داستانی تکان دهنده برای پزشکان و متخصصان تغذیه ای نوشت که ا اهمیت بی اندازه میوه در رژیم غذایی انسان بی خبر بودند. یافته های دکتر واکر مشخص می کرد که صورت قدیمی انسان، عمدتا گوشت خوار نبوده بلکه دانه و جوانه و علفخوار بوده است. حتی همه چیز خوار هم نبوده و در عوض از طریق خوردن میوه ها می زیسته. از طریق مطالعه پستی و بلندی ها و علامت های مشخصه روی دندان دکتر واکر راه نوین و جالب توجهی را در تشخیص گرایش انسان به مواد غذایی باز کرد. تمام غذاها به روی دندان علامت های بسیار مشخص و مختلفی باقی می گذارند.

در مطالعاتش به روی فسیل دندان ها، دکتر واکر چنین می نویسد: تا به امروز، هیچ استثنایی یافت نشده. تمام دندان های آزمایشی از نوع بشر 12 میلیون سال پیش دوره ای که انسان ها به میمون بسیار شبیه بودند نشان می دهد که انسان میوه خوار بوده است. ای وای! صدای دندان قورچه شرکت های گاوداری و گوشتی به راحتی به گوشم می رسد.

حال که میوه آن چیزی است که ما بدنمان با خوردنش سازگاری کامل دارد پس پی بردن به این مساله که چقدر در روز باید میوه یا پروتئن بخوریم بسیار مهم است. در عرض این 15 سال هرگز آدمی را ندیده ام که با کمبود پروتئین مواجه شده باشد. در حالی که این مساله وجود دارد و شرایط بسیار بدی را هم به همراه دارد، مثل بیماری کواشیورکور. ولی تا به حال صدها نفر را دیده ام که با پروتئین مسموم شده اند و بیشتر آنها به میزان کافی میوه نمی خورند.

مصرف بی اندازه پروتئین موجب بوجود آمدن سرطان سینه، جگر و مثانه می شود و در صورت افزایش میزان پروتئین گرفتار لوسیما می شویم. ویلیام مایو بنیان گذار کلینیک مایو که قبلا در دانشکده جراحی امریکا بود، چنین می گوید: گوشت خواری در 100 سال اخیر 400 درصد افزایش یافته. سرطان معده یک سوم سرطان های انسان را شامل می شود. اگر غذاهای گوشتی کاملا شکسته و خرد نشوند نتیجه اش گندیدگی و فساد است و زهری فعال وارد اعضایی از بدن می شوند که اصلا و به هیچ عنوان آمادگی پذیرش آن سم را ندارند. مسمومیت پروتئین اسیدیته خون را در بدن بسیار بالا می برد که در فصل 9 درباره اش بحث شده.