برای پوست‌های پیر یا در شرف پیری، کرم های ضد چروک طراحی می‌ شوند که باید توانایی جلوگیری از ایجاد چروک‌ های جدید را داشته باشند.

بدین ترتیب میزان مواد مرطوب کننده این محصولات، بالا و البته مقدار مواد چرب و روغن های سبک (همچون روغن های گیاهی) بسیار زیاد است.

ضمناً از انواع مرطوب کننده های قوی که خاصیت درمانی دارند، در این نوع کرم‌ ها استفاده می‌ شود.

zed5

علاوه بر این موارد، بسیاری از کرم های ضد چروک حاوی مواد لایه بردار ملایم و مواد محرک سازنده سلول‌های جدید پوستی نیز هستند

برخی از رایج ترین انواع موادی که در کرم‌های ضد چروک وجود دارند عبارتند از:

ویتامین‌ها:

رتینول یک شکل ویتامین "آ" است و اولین ماده آنتی اکسیدانی است که به طور گسترده در کرم های ضد چروک معمول موجود در بازار، مورد استفاده قرار گرفت. ترتینوئین شکل دیگر ویتامین "آ" است که نسبت به رتینول قوی‌ تر است. ترتینوئین تنها درمان موضعی تأیید شده برای چروک است و توسط نسخه پزشک قابل تهیه می باشد. هم رتینول و هم ترتینوئین می توانند باعث قرمزی و تحریک پوست شوند، اما اثرات جانبی رتینول معمولاً خفیف‌ تر است.البته اگر حامله هستید یا قصد دارید حامله شوید از مشتقات مصنوعی ویتامین "آ" دوری کنید، زیرا استفاده از این مواد در دوران بارداری ممنوع است و ممکن است موجب ناهنجاری‌های جنین شود.

ویتامین "ث" یک ماده مغذی آنتی اکسیدان است که به بازیابی ویتامین "ای" در بدن کمک می‌ کند. ویتامین "ث" تشکیل کلاژن را هم تحریک می سازد. تحقیقات نشان داده اند که ویتامین "ث" با تحریک کردن تجدید سلولی و افزایش جریان خون، پوست را ترمیم و از آن محافظت می‌ کند.همچنین بررسی‌ های انجام شده، نشان می دهند که استعمال موضعی ویتامین "ث" ممکن است باعث کاهش چین وچروک‌ها، افزایش ضخامت پوست و محافظت در برابر صدمه نور خورشید گردد.

ویتامین "ای" یک ماده مغذی آنتی اکسیدان است و عمده‌ ترین آنتی اکسیدانی محسوب می گردد که در پوست انسان یافت می شود. کاهش میزان آن در پوست با ایجاد چروک پوستی همراه می باشد. ویتامین "ای" با خنثی کردن رادیکال های آزاد یا همان مواد واکنش دهنده آسیب رسان تولید شده در جریان واکنش‌های شیمیایی در بدن، باعث ایجاد پوستی لطیف و بدون چروک می شود.

آلفالیپوئیک اسید:

آلفا لیپوئیک اسید، ماده آنتی اکسیدانی است که در غشای سلول های پوست نفوذ می کند و باعث خنثی شدن رادیکال‌های آزاد می‌ گردد. این ماده همچنین ممکن است به عنوان یک لایه بردار شیمیایی پوست باعث ریزش پوست مرده و کاهش چروک ها شودzed6

مس:

مس یک عنصر کمیاب است که در هر سلولی یافت می شود. در کرم ها، مس را با قطعات کوچک پروتئینی به نام پپتید ترکیب می‌ کنند. پپتیدهای مس، التیام زخم ها را تشدید می سازند. آنها همچنین تولید کلاژن را تحریک کرده و ممکن است اثر آنتی اکسیدان ها را تقویت کنند. عده ای بر این اعتقادند که کرم‌ های حاوی پپتیدهای مس، ارتجاع و رطوبت پوست را بهبود می بخشند و به این ترتیب خطوط و چروک‌ های ظریف پوست را کاهش می دهند.

فاکتورهای رشد: ‌

فاکتورهای رشد هورمون‌ هایی هستند که به طور طبیعی در بدن یافت می‌ شوند. کینتین که یک فاکتور رشد گیاهی است، به عنوان یکی از رایج ترین مواد در کرم های ضد چروک مصرف می‌ شود.

هیدروکسی اسیدها:

آلفا هیدروکسی اسیدها، بتاهیدروکسی اسیدها و پلی هیدروکسی اسیدها همگی انواع مصنوعی اسیدهای مشتق از میوه‌های قنددار هستند. این اسیدها، موادی معطر هستند که باعث می‌ شوند لایه فوقانی و مرده پوست برداشته شده و رشد یک لایه صاف و یک رنگ از پوست جدید تحریک گردد. هیدروکسی اسیدها تولید کلاژن یا همان پروتئینی که پوست را ضخیم می کند و مانع از دست رفتن آب آن می شود، را تحریک می کنند. استفاده از این اسیدها ممکن است باعث بهبودی متوسط خطوط و چروک‌ های ظریف شوند.

کوآنزیم کیو:

کوآنزیم کیو، ماده ای است مغذی که به تنظیم تولید انرژی در سلول‌ ها کمک می‌ کند. شرکت های سازنده مدعی هستند که این ماده به توانایی پوست در مقابله با چروک‌ ها یاری می رساند، اما پژوهش‌ های بیشتری برای بررسی اثرات درازمدت این کرم ها مورد نیاز است.

کلاژن:

کلاژن پروتئین اصلی پوست است و باعث انعطاف پذیری و کشسانی پوست می گردد. میزان کلاژن با افزایش سن کاهش می‌ یابد و در نتیجه چین و چروک‌ و افتادگی پوست رخ می‌ دهد. حقیقت این است که کلاژن از طریق پوست جذب نمی‌ شود و باعث افزایش تولید کلاژن بدن نیز نمی‌ گردد. استفاده از کرم‌ های حاوی کلاژن ممکن است احساسی از قوام دار شدن و استحکام پوست ایجاد کند، اما این اثر نه به خاطر کلاژن، بلکه به علت مرطوب شدن پوست است که هر کرم مرطوب کننده ای می تواند آن را ایجاد کند.