الف- سودا

‏ماده ای است سیاه رنگ که در جگر تولید می شود و جایگاه اصلی آن طحال است. ‏طبع آن مانند خاک سرد و خشک و مزه اش گس متمایل به تلخی است.

‏سودا همان رسوباتی است که در خون ایجاد می شود و تیرگی خون از آن ‏است. مزه آن بین شیرین وکس ومتمایل به تلخ است. سودا بعد ازتراوش از جگر ‏دو قسمت می شود. قسمتی که همراه خون است و وجودش باعث تقویت و استحکام خون ونیز سبب تغذیه استخوان ها می شود.

‏قسمت دیگر سودا از خون خارج می شود و به طحال می رود و دو کار انجام می دهد:

1- سبب تقویت دهانه معده می شود.

2- دهانه معده را به وسیله ترشی خود تحریک می کند و سبب آگاهی انسان از گرسنگی و تحریک اشتها می شود.

ب- بلغم

‏مایعی است که دو معده تولید می شود و در بدن جایگاه خاصی ندارد و در تمام ‏سطح بدن همراه با خون در جریان است. بلغم در روند طبیعی خویش به خون تبدیل می شود. بلغم، در واقح، خود، خامی است که در صورت پخته شدن به خود، تبدیل می شود. مزه این نوع بلغم شیرین است و طبع آن سرد و تر است.

‏وجود بلغم برای اندام های بلغمی مانند مغز و اندام های پر حرکت مانند مفاصل ضروری است، زیرا وقتی اندام های بدن از جذب مواد غذایی محروم می شونده به وسیله حرارتی که بلغم ایجاد می کند نیرو می گیرند.

‏پ- خون ‏خون مایعی است سرخ رنگ، گرم و مرطوب و جایگاه آن، در کبد است و ازطریق ‏رگ ها در کل بدن پخش می شود و عامل رسیدن غذا به اندام است. خون، برترین و مفید ترین اخلاط در بدن اسمت. خون مایعی است سرخ رنگ، بسیار شیرین، دارای طبیعتی گرم و تر و عاری ازبوی بد.

‏خونی که از جگر خارج و به قلب برده می شود به دلیل آنکه حامل مواد غذایی و سودا و صفرا و بلغم است، غلظتش زیاد است. این خون فی وفاصله جگر تا قلب، آب اضافی و مقداری از سودا و صفرا و بلغم خویش را از دست داده و سرخ تر و روشن تر و روان تر از خون قبل می شود.

‏ت- صفرا

‏مایعی زرد، تلخ ودارای طبع گرم وخشک است. این خلط در جگر تولید می شود و جایگاه آن درکیسه صفرا است. همان کف خون است، رنگش مانند خون سرخ است. صفرا مانند خون برای اندام های بدن لازم و ضروری اسمت. صفرا به خون لطافت می بخشد وعبور آن را از مویرگ ها ومجاری باریک امکان پذیر می سازد. ‏شش نیز اندامی است که نیازش به صفرا بیش از اندام های دیگر است زیرا ‏صفرا کمک کننده خوبی درعمل دم و بازدم است. ‏صفرا سبب شسته شدن روده ها از بلغم (ضد بلغم) و نیز باعث تحریک ‏ماهیچه های مقعد دو انتهای دستگاه گوارش می شود، که درنتیجه سبب ایجاد ‏احساس رفع قضای حاجت در انسان می شود.