استرس گرچه مستقیما سبب آکنه نمی شود ، یکی از عواملی است که آکنه را بدتر می کند. آدم های مختلف به روش های مختلف با استرس رویاروی می شوند ، بعضی ها مویشان می ریزد ، بعضی ها زخم معده می گیرند و بعضی ها هم میگرن می گیرند یا دچار ناراحتی های جسمی و روانی دیگر می شوند. اصولا استرس هر ناراحتی را تشدید می کند. راه های بسیار خوبی برای مدیریت وضعیت های پرتنش وجود دارد که اثرهای ژرفی نیز در درمان آکنه دارد.

حرف های یک فرد مبتلا

من زنی بیست ساله هستم و به کالج می روم. در ضمن نیمه وقت کار می کنم تا پول اضافی برای تحصیل به دست آورم و به خواهرم کمک می کنم از فرزندش نگهداری کند. هر وقت در مدرسه امتحان دارم آکنه من درست و حسابی شدید می شود. صورتم مثل خمیر پیتزا می شود و باید واقعا تلاش کنم که جوش ها را نکنم. می دانم که اگر با آن ها ور بروم لک ها سرخ تر می شوند و به احتمال زیاد جای آکنه می ماند ، اما گاهی نمی توانم جلوی خودم را بگیرم. دلم می خواهد صورتم صاف شود. کاری که یاد گرفته ام و به من کمک می کند این است که پیش از شروع امتحان ها داروهای آکنه و تعداد درمان را بیشتر کنم. یک برنامه برای فاصله بین امتحان ها و یک برنامه دیگر که قوی تر است برای زمان امتحان ها دارم. این برنامه کمک می کند جوش ها کمتر بمانند و زودتر بروند. به علاوه من را وادار می کند به غیر از وررفتن با جوش ها کاری نیز انجام دهم.

آدم ها وقتی تحت تنش هستند همه کارهایشان را جوری دیگر انجام می دهند : غذاهای متفاوتی می خورند که معمولا چربی و قند بیشتر دارد. کمتر می خوابند و کیفیت خواب آن ها معمولا بد است. به وضعیت ها نیز واکنش متفاوتی نشان می دهند ؛ آسان تر عصبانی می شوند و بیشتر با پوستشان ور می روند ، یا کمتر به برنامه های درمان آکنه خود وفادار می مانند. در زمان های استرس ، هورمون هایی به نام کورتیزول ها ترشح می شود. این هورمون ها در دوران اولیه زندگی انسان بسیار مفید بوده و کمک می کرده است انسان در شرایط تهدید کننده جان ادامه حیات دهد. این هورمون ها به واکنش های بجنگ یا بگریز معروف اند. ترشح این هورمون ها بدن را در آماده باش نگه می دارد. کف دست ها عرق می کند ، ضربان قلب افزایش می یابد و تمام انرژی ما در یک جا جمع می شود تا ما را از عامل تنش زای تهدید کننده قریب الوقوع دور کند.

در روزگاری که بسیار از اتفاق ها مسئله مرگ و زندگی بود ، این روند خوب و حتی ضروری بود. اکنون وقتی نوبت به عوامل استرس زایی که مدام تجربه می کنیم می رسد ، برای از سرگذراندن استرس به چنین سطوح بالایی از کورتیزول ها نیاز نداریم . اما آنچه به دست می آوریم کورتیزول است. در واکنش به عوامل استرس زا ، چه یک امتحان باشد چه یک جلسه یا قرار یا هر عامل دانسته شده بد یا خوب دیگر ، همان هورمون های کورتیزول ، سرکوب سیستم ایمنی و البته ایجاد آکنه است چون باکتری های P . acnes در حالت ایمنی سرکوب شده تکثیر و شکوفا می شوند.

مدیریت استرس بخشی مهمی از درمان آکنه است. مدیریت استرس به شما در پیش بینی کردن وضعیت هایی که برای شما تنش زا هستند و در تلاش برای گذراندن آن ها به بهترین نحو ممکن تا اثر استرس بر بدن و ذهن شما در کمترین حد باشد ، کمک می کند. من طرفدار پروپاقرص تکنیک های خودآسایی عمیق (ریلکسیشن) هستم و آن ها را برای خالی کردن ذهن و کنترل استرس بسیار موثر می بینیم.

یک تکنیک ساده این است که آهسته دم عمیق بگیرید ، 4 ثانیه آن را نگه دارید و بعد آهسته بازدم کنید. وقتی آهسته بازدم می کنید تمام بدن شما رها و ریلکس می شود و انرژی مثبت به بدنتان باز می گردد. مسلم است که در هنگام رانندگی یا در وضعیت های دیگری که مستلزم توجه کامل شماست نباید این تکنیک ها را انجام دهید ، اما چند ثانیه وقت گذاشتن برای آن قبل از یک جلسه یا در وسط امتحان یا حتی در شب درازی که درس می خوانید ، بسیار یاریگر است. تعجب می کنم که چقدر کم به اهمیت تنفس و قدرت ذهن در هدایت ما در جهت درست توجه می کنیم.

در شرایط تنش ، نترس بودن در درمان آکنه نیز به شما کمک می کند و شدت آکنه را کم و پوست را سریع تر از آکنه پاک می کند.