همان یاخته های پوستی که لایه های مختلف پوست را می سازند ، صد ها هزار فولیکول درون پوست را نیز می پوشانند. تراکم این فولیکول ها و غدد چربی متصل به آن ها در صورت و پشت بیشتر است. فولیکول ها در سینه ، بازوها و لمبرها نیز وجود دارند اما نه به تعدادی که در صورت و پشت هست. یاخته های پوستی که فولیکول ها را می پوشانند همان الگوی حرکت به سوی سطح پوست و پوست اندازی تدریجی را دنبال می کنند که پوست پیرامونی انجام می دهد.

به دلایل گوناگونی که هنوز تمام آن ها کاملا روشن نشده است ، آکنه هنگامی آغاز می شود که غده چربی تولید سبوم (چربی) را افزایش می دهد و یاخته های پوستی پوشاننده فولیکول به درستی پوست اندازی نمی شوند. با گذشت زمان این ها انباشته می شوند و سوراخ فولیکول را مسدود می کنند. به این ترتیب ضایعه آکنه اولیه ، که ریز-کومدو (میکروکومدو) نامیده می شود ، شکل می گیرد. ریز - کومدو یک فولیکول موی بیش از حد رشد کرده و مسدود شده است. این توده مسدود کننده یا توپی نخستین مرحله در تشکیل هر نوع ضایعه آکنه است که پس از آن ایجاد می شود. توپی آن قدر کوچک است که دیده نمی شود و به همین دلیل ریز - کومدو نام دارد. آن چه بر سر این ریز - کومدو می آید نوع آکنه ای را که بعد ایجاد خواهد شد تعیین می کند.

فرایندهای مختلفی بر محتوای فولیکول اثر می گذارند که نتیجه آن اتفاقی است که برای ریز - کومدو می افتد و نوع آکنه ای است که بعد تشکیل می شود. اگر فولیکول مسدود شده یا ریز - کومدو ، زیر پوست بماند و به رشد ادامه دهد ، کومدوی بسته نامیده می شود که مانند یک برآمدگی سفید است و به این دلیل سفید سر نام دارد. در دانه سفید سر هیچ باکتری فعالی وجود ندارد. محتوای آن فقط یاخته های پوستی و چربی انباشته شده ای است که به دلیل انسداد بالا نمی تواند به سطح برسد.

به مرور زمان ، یعنی حتی در چند روز ، انسداد گاهی به سطح پوست می رسد و باز می شود. در این هنگام ضایعه را سیاه سر می نامند چون در سطح پوست سیاه رنگ است. این تغییر رنگ سیاه بر اثر کثافت نیست. بر اثر فرایندی به نام اکسایش است که طی آن هوا و چربی ها و پروتئین های پوست همه برهم تاثیر می گذارند و سبب سیاه رنگ شدن محتوای فولیکول می شوند. چون این مخلوط در مقایسه با محتوای عادی پوست بسیار ضخیم است ، در فولیکول می ماند و به مسدود کردن سوراخ فولیکولی ادامه می دهد. در سیاه سرها نیز مانند سفید سرها هیچ باکتری فعالی وجود ندارد. هم سیاه سرها و هم سفیدسرها ممکن است مدتی دراز در پوست گرفتار بمانند.

بهترین درمان این ضایعات لایه برداری ملایم و رتینوییدها است. بیرون آوردن آن ها با جراحی بسیار موثر است ، اما باید به یاد داشت که ناخن انگشت ابزار جراحی نیست و وررفتن و کندن این ضایعات ، هر قدر هم که وسوسه کننده باشد ، آن ها را بدتر می کند و خطر ماندن جای آن ها را بیشتر می کند.