پروستاتیت مزمن دارای علایم و نشانه های برای تشخیص می باشد که در این بخش این علایم را گردآوری کرده ایم.

علایم و نشانه ها

- درد ناحیه لگن یا میاندوراه (کف لگن یا پرینه؛ perineum)، بدون وجود شواهد عفونت دستگاه ادراری که به مدت بیش از 3 ماه طول می کشد، علامت اصلی بیماری است. نشانه های بیماری شدت و ضعف پیدا می کنند و درد ممکن است از ناراحتی خفیف تا درد شدید ناتوان کننده باشد. درد ممکن است از ناراحتی خفیف تا درد شدید ناتوان کننده باشد. درد ممکن است به پشت و رکتوم (راست روده) منتشر شود و نشستن فرد را با دشواری مواجه سازد.

سوزش ادرار، درد مفصلی، درد عضلانی، خستگی غیر قابل توجیه، درد شکم، درد سوزشی مداوم در آلت و تکرر ادرار ممکن است موجود باشند. تکرر ادرار و افزایش فوریت ادرار (احساسی نیاز فوری به ادرار کردن) ممکن است نشان دهنده وجود التهاب مثانه باشد نه پروستات.

ممکن است انزالی، دردناک باشد زیرا پروستات در هنگام خارج کردن مایع منی منقبض می شود. درد پس از انزالی شایع تر است.

بعضی از بیماران دچار کاهش میلی جنسی، اختلال عملکرد جنسی و مشکلات نعوظ می شوند. درد پس از انزالی از شکایت های بسیار اختصاصی است و پروستاتیت مزمن / سندرم درد مزمن لگن را از بزرگی خوش خیم پروستات افتراق می دهد.

علل ایجاد پروستاتیت مزمن

درباره علل ایجاد کننده پروستاتیت مزمن / سندرم درد مزمن لگن فرضیه هایی ذکر شده است که عبارتند از: اختلال عملکرد محور هیپوتالاموس - هیپوفیز - غده فوق کلیه و ناهنجاریهای هورمون قشر غده فوق کلیه ناشی از استرسی: التهاب با منشأ عصبی و نشانگان (سندرم) درد میوفاسیالی (درد مربوط به (فاسیا) یا بافت لیفی پوشاننده عضلات و خود عضلات). در دو مورد اخیر، مضطرب 9 انقباضس مزمن و ناخودآگاہ لگن منجر به التهاب ناشی از آزاد شدن موادی (مثل ماده P) به وسیله سلولی های عصبی می شوند.

امروزه اثبات شده است که باکتریها نقش قابل توجهی در ایجاد این سندرم ندارند بلکه سندرم مزبور با استرسی در ارتباط است.

فرضیه های دیگری که به عنوان علل ایجاد این سندروم بیان شده اند عبارتند از: احتمال وجود باکتری های غیر قابل کشت، از جمله ((نانوباکتری)) و احتمال ویروسی بودن سندروم [ ایجاد سندروم در اثر ویروس هایی مانند ویروس هرپس ساده (HSV) و ویروس سیتومگال (CMV)].

عفونت در سندرم پروستاتیت مزمن / نشانگان درد مزمن لگن ممکن است ارگانیسم ایجاد کننده عفونت هستند ولی سلولی های مبارزه کننده با عفونت وجود دارند و یا ممکن است عفونت غیر التهابی دانسته شود که در آن، التهاب و سلولی های مبارزه کننده با عفونت، هر دو وجود ندارند.