• داروهای بازدارنده COX-2 به ویژه در صورت مصرف دوز بالا خطر بروز اتفارکتوس قلبی و سکته ی مغزی را افزایش می دهند.از این رو، سازمان غذا و داروی ایالات متحده، (FDA) دو داروی والدکوکسیب و روفکوکسیب را از بازار دارویی جمع آوری کرده است.

• ممکن است برای تسکین درد آرتروز از کرم ها و اسپری های ضد درد نیز استفاده شود از جمله می توان به کرم کاپساییسین (کاپسین، زوستریکس) اشاره کرد که به صورت بدون نیاز به نسخه قابل تهیه است و مالیدن روزی 3 تا 4 بار آن به محل درد آرتروز، موجب تسکین درد می شود. • تزریق کورتونها به داخل مفصل مبتلا موجب تسکین موقت درد می شود. کورتون ها داروهای هورمونی ضد التهابی پرقدرتی هستندکه به طور طبیعی (و با مقادیر کمتر) در بدن نیز تولید می شوند.

نکته • استفاده از کورتون تزریقی به میزان بیش از 2 یا 3 بار در هر سال با عوارض همراه است و توصیه نمی شود.

• هیالورنیک اسید برای درمان اُستئوآرتریت زانو به کار می رود و در داخل مفصل تزریق می شود. این ماده، از اجزای طبیعی مفصل است و موجب لغزنده سازی و تغذیه ی مفصل می شود.

• برای دردهای متوسط تا شدید از آرتروز، از ضد دردهای مخدر مانند ترامادول (اولترام) و ترکیبات شبه تریاک (مانند هیدروکودون، اُکسی کودون یا مورفین) استفاده می شود که البته به دلیل اعتیاد آوربودن به طور شایع توصیه نمی شوند.

• در بسیاری از افراد عمل جراحی مفصل به تسکین درد و معلولیت ناشی از اُستئوآرتریت کمک می کند. در جراحی مفصل، ذرات جدا شده ی استخوان و غضروف که موجب درد و قفل شدن مفصل شده اند بیرون آورده می شوند، سطوح استخوان ها بازسازی و هموار می شوند (اُستئوتومی)، استخوان ها در وضعیت طبیعی خود قرار می گیرندو جایگزنی مفصل صورت می گیرد. معمولاً این عمل به وسیله ی لوله ای به نام آرترو سکوپ انجام می شود. به جای مفصل مبتلا از مفصل مصنوعی موسوم به پروتز استفاده می شود. پروتزها ممکن است از جنس آلیاژ فلزی، پلاستیک بسیار متراکم و مواد سرامیکی باشند این مفاصل را می توان با سیمان های مخصوص به سطوح استخوانی متصل کرد. مفاصل مصنوعی 10 تا 15 سال یا بیشتر کار می کنند و حدود 10% آنها نیاز به بازبینی دارند. جراح برحسب وزن، جنسیت، سن، میزان فعالیت و سایر شرایطی طبی، طرح و اجزای پروتز را مشخص می کند.امروزه بیش از 80% جراحی های اُستئوآرتریت را عمل جایگزینی مفصل ران یا زانو تشکیل می دهند.پس از جراحی و توان بخشی معمولاً درد و تورم مفصل کاهش می یابد و بیمار قادر خواهد بود آسان تر حرکت کند.

در بعضی موارد، استخوان های یک مفصل به طور دایم به یکدیگر متصل و جوش داده می شوند این عمل آرترودز (arthrodesis) نام دارد که موجب از بین رفتن درد و افزایش قدرت عضو می شود ولی انعطاف پذیری مفصل را نیز از بین می برد آرترودز در بعضی از مفاصل مانند مفصل مچ پا و مهره های گردن انجام می شود. از روش های زیر نیز در درمان اُستئوآرتریت استفاده می شود:

o طب سوزنی (در بعضی بیماران، به ویژه افراد مبتلا به آرتروز زانو تا حدودی موثر واقع می شود)

o درمان با مقدار کم لیرز (روش بدون درد و ارزان قیمت و بدون خطر و بی عارضه ای است ولی متأسفانه چندان تأثیری ندارد)

o اُستئوپاتی (نوعی فیزیوتراپی است که تحت نظر متخصص، در آمریکا و انگلیس انجام می شود و برکاهش درد، کاهش تورم و بهبود تحرک مفصل تأکید دارد و مطالعات اخیر تأثیر آن را به ویژه در آرتروز زانو نشان داده اند)

o پرولوتراپی (prolotherapy یا proliferative therapy) عبارت است از تزریق یک ماده ی محرک (مثل دکستروز) که به منظور ایجاد واکنش التهابی حاد انجام می شود تا از این طریق بافت های آسیب دیده، شامل رباط ها، تاندون ها و غضروف تقویت و ترمیم شوند. این تزریق (مانند تزریق کورتون یا هیالورونیک اسید) دردناک است و ممکن است تا چند روز بعد از تزریق موجب افزایش درد شود، به ندرت ممکن است عفونت ایجاد شود.