توکوفرول (ویتامین E (Tocopherol

ویتامین Eبرای اولین بار در سال 1922 توسط دو محقق در دانشگاه کالیفرنیا، به عنوان عامل ضروری حیات شناخته شد. اساس فعالیت زیستی ویتامین Eبر پایه توانایی این ویتامین در پیشگیری یا بهبود عوارض ناشی از کمبود ویتامین E استوار می باشد.

این ویتامین به ویتامین تکثیر و بارور شدن معروف است *هم چنین ویتامین زندگی طولانی و جوانی دراز مدت نامیده می شود. *ویتامین Eهم چنین از انباشته شدن فضولات سمی در بدن نیز جلوگیری می کند. *این ویتامین آنتی اکسیدانی است که در پیشگیری از بروز سرطان و بیماری قلبی عروقی از اهمیت به سزایی برخوردار است. *ویتامین Eعمل گردش خون را بهبود می بخشد *برای ترمیم بافت ها، درمان تنش پیش از قاعدگی و بیماری فیبروسیستیک سینه ضروری می باشد. *ویتامین Eبه غلظت طبیعی خون و درمان آن کمک می کند. *باعث بهبودی بعضی از زخم ها می شود.

*فشار خون را پایین می آورد. *گرفتگی عضلات پا را کاهش می دهد.

علائم کمبود

کمبود ویتامین E منجر به کم خونی ای به نام همولیتیک می گردد، این نوع کم خونی ارثی است که در آن شکل گلبول قرمز تغییر کرده، به صورت دانه گندم یا به شکل دهان ماهی در می آید، این کم خونی به واسطه منفی بودن RH خون مادر و انتقال ایمنو گلوبین IgG به جنین RH+ باعث می شود که نوزاد به کم خونی همولیتیک مبتلا شود.

تست عمده اختلالات گلبول قرمز دوره کودکی را اختلالات مربوط به خود گلبول قرمز تشکیل می دهد. حالاتی که از واکنش های غیر طبیعی بین گلبول های قرمز و سیستم ایمنی ناشی می شوند، به عنوان کم خونی های همولیتیک ناشی از سیستم ایمنی طبقه بندی می شوند.

شایع ترین این نوع کم خونی، کم خونی همولیتیک اتو ایمیون hemolytic anemia autoimmuno می باشد که با حضور آنتی بادی های متصل به غشا گلبول قرمز، که منجر به تخریب زودرس گلبول قرمز می شوند، مشخص می گردد که در تمام مبتلایان به اتوایمیون حضور آنتی بادی به کوتاه شدن طول عمر گلبول قرمز، همولیز و کم خونی می انجامد.

همان طور که ذکر شد، این نوع کم خونی در اثر کمبود ویتامین Eایجاد می شود، به این ترتیب که در اثر کمبود این ویتامین، غشای گلبول های قرمز، ضعیف و غیر طبیعی شده و همولیز (پاره) می شوند. کمبود ویتامین Eدر انسان ها، به جز در اطفال نارس و یا اشخاصی که نمی توانند به خوبی این ویتامین را جذب کنند، به ندرت دیده می شود.

طبق مطالعات انجام گرفته مشخص شده این بیماری در هر سن و نژادی می تواند بروز کند ولی از نظر جنس، ممکن است شیوع این بیماری در جنس مذکر، به خصوص در دوره کودکی، بیشتر باشد و در سنین نوجوانی در جنس مونث بیشتر اتفاق بیفتد.