‏حرکت مفصل ران با حرکات ستون مهره از همراه و توام است و کاهش انعطاف پذیری در دامنه ¬حرکتی مفصل ران تا حدودی به وسیله انجام حرکت در ستون مهره ای جبران می شود. بدون توجه به زاویه مفصل زانو (خم یا صاف بودن زانو) دامنه انجام حرکت خم کردن مفصل ران معمولا بسیار بیشتر از دامنه حرکت باز کردن این مفصل است. همچنین حرکاتی از قبیل تا شدن افقی و دور شدن افقی پا در مفصل ران دیده می شودکه انجام آنها نیز ‏در صورت خم بودن زانو امکان پذیر است. وقتی مفصل ران در وضعیت زانوی صاف است فلکش ران به دلیل سفتی عضلا‏ت همسترینگ تقریبا تا 90 درجه و اکستنشن آن به دلیل سفتی عضلا‏ت چهار سر تا 30 ‏درجه امکان پذیر است. چنانچه حرکت جانبی ران در سطح فرونتال با چرخش خارجی پا همراه شود به بیشترین حد ممکن خود می رسدکه تقریبا 120 ‏تا 130 درجه است.

لیگامنت های مفصل ران علاوه بر استتحکام موجب محدودیت حرکت مفصل ران می گردند.

1- لیگامنت عانه رانی از دورشدن بیش ازحد پا از مفصل ران جلو گیری کرده و حرکت اکستنشن و چرخش خارجی را کنترل می نماید.

2- لیگامنت قدرتمند ورکی رانی که در پشت کپسول مفصل ران قرار دارد، مسئول محدود نمودن حرکت چرخش داخلی و نزدیک شدن پا در حالت فلکشن ران است.

3- لیگامنت خاصره ای عامل بازدارنده در حرکت فایپر اکستنشن در مفصل ران است که البته با چرخش خارجی ران محدودیت حرکتی آن کمتر می شود.