از آنجایی که حفظ تعادل بین انسولین تزریق شده و غذای دریافتی و ورزش قدری مشکل می باشد روی این اصل پیدایش گاه و بیگاه حملات هیپوگلیسمی تا حدی اجتناب ناپذیر می باشد حتی در افرادی که دیابت آنها بخوبی کنترل شده است نیز بوجود می آید. هدف این است که پیدایش حملات هیپوگلیسمی (پایین آمدن غیر طبیعی گلوکز) را حتی الامکان کم کرده و با پیدایش کوچک ترین علائم آن را درمان کنیم. بنابراین بایستی با علائم ابتدایی و خفیف این حالت استثنایی داشته باشید و قبل از این که علائم جدی تری بوجود آیند آن را درمان کنید.

شایع ترین علت هیپوگلیسمی زمان بندی نادرست وعده های غذایی است. اگر غذای خودتان را فراموش کرده و یا آن را به تاخیر بیندازید قند خون به مراتب بیشتر از وقتی که غذای منظم دریافت می کردید کاهش خواهد یافت. زیرا نخوردن غذا یا تاخیر آن و ادامه جذب انسولین قند خون را باز هم بیشتر کاهش می دهد.

دومین علت کاهش غیر طبیعی گلوکز انجام فعالیت بدنی شدید بدون دریافت غذای اضافی می باشد. زیرا ورزش قند خون را کم می کند و با افزایش ورزش قند خون باز هم بیشتر کاهش می یابد. اثر انسولین تزریق شده توام با ورزش قند خون را تا حدی که علائم بیماری ظاهر شود، کاهش می دهد. تزریق تصادفی مقادیر زیاد انسولین علت دیگر هیپوگلیسمی است زیرا میزان کاهش قند خون با دز انسولین در ارتباط می باشد.

واکنش های انسولینی (هیپوگلیسمی)

بدون در نظر گرفتن علت نظر به این که کاهش قند خون اغلب به علت وجود انسولین بیش از حد نیاز در خون می باشد لذا واکنش های ثانوی به کاهش قند خون را "واکنش های انسولینی" می نامند. واکنش انسولین بطور حاد و ناگهانی ظاهر می شود.