• گلاتیرامراستات. از این دارو می توان در صورت ابتلا به ام- اس دارای عود و بهبودی به جای اینترفرون های بتا استفاده کرد. پزشکان معتقدند که کلاتیرامراستات (کوپاکسون) از حمله سیستم ایمنی شما به غلاف میلین جلوگیری می کند این دارو در لجام زدن به حمله های ام-اس به اندازه اینتروفرون ها موثر است. اما به اندازه آنها تشکیل ضایعات جدید را کاهش نمی دهد. شما مجبورید کلاتیر امر استات را روزی یکبار تزریق کنید. اثرات جانبی این دارو عبارتنداز : بر افروختگی صورت و احساس تنگی در قفسه سینه به دنبال تزریق.

• میتوگزانترون. این ترکیب شیمیایی برای تزریق داخل وریدی (همراه سرم)، هر 3 ماه یکبار تجویز می شود و کارش سرکوب سلول های ایمنی است که گفته می شود به غلاف میلین حمله می کنند. این دارو به طور معمول تنها موقعی تجویز می شود که انترفرون ها یا گلاتیرامر استات موثر واقع نشده باشند. مصرف این دارو ممکن است با خطر عفونت های مثانه و سینه پهلو، همین طور ریزش مو و بی نظمی های قاعاگی همراه باشد. در دوزهای بالاتر می تواند به عضله قلب آسیب برساند، از همین رو بررسی های منظم با نوار قلب و سونوگرافی قلب (اکوکاردیوگرام) بسیار حایز اهمیت است.

داروهای مورد استفاده در رفع علایم و نشانه های ام- اس عبارتنداز :

• کورتیکواستروئیدها. پزشکان غالباً دوره های کوتاهی از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا داخل وریدی را برای کاهش التهاب بافت عصبی و کاهش مدت حملات تجویز می کنند. استفاده طولانی از این داروها توصیه نمی شود، زیرا نه تنها بی فایده است. بلکه می تواند منجر به عوارضی مثل پوکی استخوان و فشارخون بالا گردد. • شل کننده های عضلانی. اگر ام-اس دارید، ممکن است دچار سفتی یا گرفتگی های عضلانی به خصوص در پاها شوید که گاهی بسیار دردناک است. از تیزانیدین (زاتافلکس) و بکلوفن (لیورزال) در کاهش این گرفتگی های عضلانی استفاده می شود. به نظر می رسد تیزانیدین گرفتگی عضلات را بدون ایجاد احساس ضعف در پاها برطرف می نماید. اما گاهی فرد دچار خواب آلودگی و خشکی دهان می شود.

• داروهای خستگی بر. از جمله این داروها و می توان به داروی ضدویروس آمانتادین (سیمترل) یا داروی مورد استفاده در بیماری خواب حمله ای، موسوم به مدافینیل (پرو ویجیل) اشاره کرد. اثر گذاری این داروها ظاهراً به دلیل خواص محرک آنها است.

از داروهای دیگری هم ممکن است برای سفتی عضلات، افسردگی درد و مشکلات مربوط به کنترل ادرار که اغلب همراه ام-اس هستند، استفاده گردد.برخی از داروهای ضد التهاب مفصلی مثل آزاتیویرین (ایموران) و متوترکسات (روماترکس) که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند نیز در برخی از موارد قادر، به کند ساختن سیر بیماری ام-اس هستند.