اگر تشنج دارید و یا بی هوش هستید

تشنج و بی هوشی در حملات واکنش انسولینی زیاد شایع نمی باشد. اما اگر علائم اولیه نادیده گرفته شده و بدون درمان به حال خود باقی گذاشته شوند ممکن است ظاهر شوند. در عده ای از بیماران دیابتی بدون این که علائم اولیه بوجود آیند و یا بدون این که بیمار متوجه آن باشد تشنج یا بی هوشی ظاهر می گردد. اگر تشنج یا بی هوشی بوجود آمد هورمونی که گلوکاگون نام دارد، بایستی به وسیله یکی از افراد فامیل یا یک دوست و یا پزشک به زیر جلد شما تزریق شود و یا این که بلافاصله شما را به بیمارستان منتقل نمایند. از آنجایی که تزریق گلوکاگون ممکن است تهوع یا استفراغ بوجود آورد لذا برای جلوگیری از ورود مواد متفرقه به حنجره بایستی شما را به پهلو خوابانیده و سرتان را به یک طرف کج کنند. در حالی که بی هوش هستید نبایستی غذا یا آب را به زور وارد گلو کنند.

گلوکاگون نیز مانند انسولین هورمونی است که بوسیله پانکراس ساخته می شود. برخلاف انسولین که قند خون را کم می کند گلوکاگون قند خون را افزایش می دهد. گلوکاگون این کار را از طریق تحریک کبد به آزاد کردن گلوکز و وارد کردن آن به خون انجام می دهد. بعد از تزریق گلوکاگون 10-5 دقیقه وقت لازم است تا تشنج از بین برود. و اگر در طی این مدت بهبودی به وجود نیامد تزریق دومی را انجام دهید. بعد از این که بهبودی حاصل شد بایستی یک غذای پروتئینی و نشاسته ای صرف نمایید والا ممکن است حمله دیگری پیش آید. اگر بعد از دو بار تزریق بی هوشی یا تشنج از بین نرفت بایستی بلافاصله شما را به بیمارستان و یا مطب طبیب منتقل نمایند زیرا ممکن است تزریق وریدی گلوکز لازم باشد.

با داشتن نسخه ای از پزشک می توانید گلوکاگون را از داروخانه تهیه نمایید. گلوکاگون از یک پودری که در داخل یک شیشه قرار گرفته و یک سرنگ که حاوی محلول رقیق کننده می باشد تشکیل شده است. در داخل قوطی نحوه تهیه و استفاده آن نوشته شده است. برای موارد اورژانس همیشه بایستی گلوکاگون را در دسترس داشته باشید. یکی از افراد فامیل یا دوستی که در نزدیکی شما زندگی می کند بایستی با نحوه تهیه و چگونگی تزریق آن آشنا باشد.