به احتمال زیاد یک تجزیه ادرار برای بررسی ادرار شما، از نظر وجود علائم عفونت، نظیر گلبولهای سفید و باکتری، انجام خواهد داد. اگر ادرار شما پر از میکرب باشد احتمالاً به التهاب میکربی حاد پروستات مبتلا شده اید.

پزشک برای تشخیص التهاب مزمن میکربی پروستات نیاز به انجام آزمایشهایی دارد که کمی دقیق ترند. این آزمایشها عملاً یک سری تستهایی هستند که شکت جداگانه ادرار نامیده می شوند. ابتدا شما داخل ظرفی ادرار می کنید. بعد از آن ادراری را که در میانه کار خارج می شود، دفع می کنید.

سپس پزشکی که دستکش به دست دارد انگشت خود را داخل راست روده کرده و پروستات را ماساژ می دهد یا می فشارد ترشحات خود را آزاد کند . اقدام دردناکی نیست، اما نسبتاً ناخوشایند است. سرانجام شما داخل ظرف سوم ادرار می کنید. به علت ماساژ دادن پروستات نمونه ادرار سوم شامل ترشحات پروستات است.

پزشک هر سه نمونه ادرار را کشت می دهد. اگر نمونه ادراری که شامل ترشحات پروستات است شمارش میکربی بالایی داشته باشد تشخیص التهاب مزمن میکربی پروستات منطقی است. از طرفی اگر شمارش میکربی نمونه ادرارهای اول و سوم برابر و هر دو بالا باشند احتمال التهاب پیشابراه بیش از التهاب پروستات مطرح است.

سیستوسکوپی در اینجا چه کاربردی دارد ؟

سیستوسکوپی می تواند التهاب پیشابراه پروستانی را نشان دهد که خود می تواند تشخیص التهاب پیشابراه یا احتمال وجود التهاب میکربی پروستات را تصدیق کند. اما در اکثر موارد تجزیه دقیق ادرار کافی است.

پس اگر من آنتی بیوتیک مصرف کنم، درست است ؟

این بستگی به نوع بیماری شما دارد. متاسفانه تا التهاب پروستات در شما تشخیص داده می شود، شروع به مصرف آنتی بیوتیک می کنید؛ تقریباً مثل عکس العمل پرش زانویی که ضربه ای به وتر آن وارد می شود. اما بیشتر مردم به درمان پاسخ نمی دهند. چون هیچ عفونت یا میکربی در بین نیست. پس در واقع آنها ماهها خطر مصرف آنتی بیوتیکها را به جان می خرند و پولشان را دور می ریزند. احتمالاً دچار عوارض جانبی داروها نیز می شوند و باز مشکل اولیه در جای خود باقی می ماند.