کک ها در سراسر جهان یک منبع شایع برای واکنش های گزش خارش دار هستند که شایع ترین آن ها، کک های سگ یا گربه هستند ولی در جوامعی که از بهداشت پایین برخوردارند، کک های انسانی نیز رواج دارد. ضایعات متنوع است و می تواند پاپول، ندول و تاول، به شکل مجتمع با یکدیگر یا با انتشار خطی باشد. مشکل خاص مسافران خارجی، کک ماسه یا تونگاپنترانس است. این کک کوچک می تواند در پوست نفوذ کند (معمولا در پوست بین انگشتان پاها) و باعث ایجاد یک ندول خارش دار در حال رشد شود. به این بیماری بعضی مواقع رقاصه نیز گفته می شود و ممکن است نیاز به پاکسازی یا خارج کردن آن باشد.

نتیجه پا گذاشتن بر روی جوجه تیغی دریایی چیست؟

پا گذاشتن روی جوجه تیغی های دریایی می تواند به علت خارهای تیز و کلسیفیه این موجود، زخم های نافذ عمیقی ایجاد کند. ممکن است این خارها بشکند و در پوست باقی بماند پدیسلاریای آن ها (ساختارهای مشابه با فک) در بین خارها جای دارد. در بعضی گونه ها، این ساختارها وسیله انتقال زهر هستند که باعث ایجاد درد شدید و گاهی اوقات بی حسی و حتی فلج می شود. همچنین می توانند باعث عفونت شوند که کزاز به علت عمق زخم یک خطر قابل توجه است.

نفوذ خارهای کلسیفیه به مفاصل و دسته های عصبی عضلانی آسیب وارد کند و در صورت احتمال بروز چنین حادثه ای، باید برای جراحی مناسب اقدام های لازم انجام شود. البته بسیاری از موارد آسیب خفیف، به طور خود به خود بهبود می یابند. بعضی اوقات ندول های گرانولوماتوز می توانند به مدت طولانی باقی بمانند و برای تشخیص علت آن به عکسبرداری اشعه X برای شناسایی اجزای کلسیمی نیاز است. تزریق داخل ضایعه استروئید در بعضی ضایعات می تواند کمک کننده باشد. آیا بین بثورات شناگران دریا و خارش شناگر تفاوتی وجود دارد؟

هر دوی این ها، بیماری های پاپولی خارش دار هستند ولی توزیع و علل متفاوتی دارند. هر دوی آن ها می توانند یک تا دو هفته طول بکشند. بثورات شناگران دریا یک واکنش ازدیاد حساسیت به لارو انگشتی ستاره دریایی است و در زیر لباس شنا اتفاق می افتد. این بیماری در سواحل فلوریدا شایع است. تب، ناخوشی ، درد شکمی و سایر نشانه های سیستمیک همراه با خارش شدید وجود دارد.

خارش شناگر که به عنوان درماتیت سرکاریال شیستوزوم نیز شناخته می شود، ناشی از واکنش ازدیاد حساسیت به لارو شیستوزوم غیر انسانی (اغلب متعلق به پرندگان) است. این بیماری گسترش جهانی دارد و عمدتا پس از حمام کردن در آب جاری اتفاق می افتد ولی در بعضی از تالاب های آب شور نیز گزارش شده است. پوست در زیر لباس شنا محفوظ می ماند و خارش به سرعت ظاهر می شود. نشانه های سیستمیک ناشایع است.

درمان در هر دوی این بیماری ها علامتی و به وسیله آنتی هیستامین، کرم های مسکن و گاهی استروئیدهای موضعی است. پیشگیری از بثورات شناگران دریا به واسطه خارج کردن بالافاصله لباس و حمام کردن فوری امکان پذیر است و در مورد خارش شناگر پیشگیری به واسطه خشک کردن بدن به وسیله حوله، بلافاصله بعد از خروج از آب قابل انجام است، چرا که مشخص شده لاروها در زمان تبخیر آب از پوست بدن به آن نفوذ می کنند.